Folia na talerzu

Czyli o tym, co i jak można zjeść na Sri Lance. Po pierwsze primo pomysł z folią całkiem nam się spodobał. Praktyczne i higieniczne. Dostajesz talerz owinięty jednorazówką, zjadasz posiłek, wyrzucasz folię, a talerz zostaje czysty. Można co najwyżej lekko opłukać go wodą.

Kuchnia Sri Lanki nie powala z nóg, szczególnie jeśli ma się już wcześniejsze doświadczenia z Tajlandii czy Chin.

Ale przez 2 tygodnie coś jeść trzeba. I jak to bywa w podróży, po pewnym czasie człowiek zaczyna się przyzwyczajać do nowych smaków.

Madam i Ser i porcelanowa zastawa

Przeważnie posiłki jemy na mieście. Tym razem jednak przemiła gospodyni uparła się, że skoro u niej śpimy to zrobi nam śniadanie. 

No, że my w Polsce tak nie jemy! Porcelanowa zastawa, wszystko pięknie podane. Rozpływaliśmy się przy tym śniadaniu w ogrodzie, a szczerze dziękując naszej gospodyni, tylko ją zawstydzaliśmy. Jacyż Ci ludzie na Sri Lance są mili... ale o tym w innym poście.

Ryż, makaron i placuszki

Na obiad najczęściej bazą jest ryż czysty lub z warzywami, ewentualnie jeszcze z jajkiem. Do tego różnego rodzaju sosy, czyli curry z soczewicy lub z ziemniakami, mleczkiem kokosowym – wersji jest wiele. Ciekawy jest też makaron – cienkie niteczki pozaplatane jak patyki w gnieździe – polewasz sosem i jesz. Placuszki są pyszne – w różnych miejscach różnią się nieco od siebie. Dlatego każdy posiłek to niespodzianka.

Wypasiony obiad to taki, kiedy zamawiasz kawał mięcha. Mięcho jest w cenie i dużo się go nie je. Do tego ciecierzyca z pikantnymi papryczkami (palą i zielone i czerwone).

Możesz przegryzać (gasić ogień) ryżem lub chrupkami na kształt nacios.

Herbata jest na maxa słodka, do tego najczęściej podawana z mlekiem! Ciężko pić tak bardzo słodką herbatę, dlatego po kilku próbach zaczęliśmy prosić o czystą, zwykłą, niesłodzoną i bez mleka – za każdym razem zamawiający był mocno zdziwiony – no jak to herbatkę bez cukru i mleka chcemy? :)

Będąc nad Oceanem Indyjskim jedliśmy ryby. Wybór ryb jest ogromny. Wieczorem na plaży można kupić świeżą rybkę. W dzień ryby te są łowione – raz nawet pomagaliśmy rybakom wyciągać sieci, ale o tym innym razem. Ryby za każdym razem były pyszne.

Co jest fajne? Nie musisz jeść widelcem czy łyżką. Spokojnie, tak jak lokalni mieszkańcy, do wkładania porcji jedzenia do ust możesz użyć paluszków (tak jak w Indiach). Jakież to jest fajne. Oczywiście w każdej knajpie jest umywalka z mydłem, jest więc higienicznie. Rozstroju żołądka nie mieliśmy (choć myślę że to zasługa ostrych papryczek – wiecie, że aby ustrzec się zatrucia pokarmowego należy jeść wszystko, bez wybrzydzania, wybierania i odrzucania – każdy składnik w potrawie odgrywa ważną rolę!).

Przyzwyczajeni do polskich, słodkich deserów, szukamy jakiegoś odpowiednika na Sri Lance. Niestety ciasteczka, które choć trochę wyglądały na sweet, były wytrawne. Słodkości ciężko uświadczyć... no chyba, że specjalnie dla Ciebie obrotna właścicielka przygotuje pudding. O rety! Jakież ta Pani miała zdolności kulinarne. Najpierw na obiad dała nam pyszną rybą z surówką z marchewki, kapusty i pomidorów, a potem jeszcze ten pudding: zimny jogurty polany typowym dla Sri Lanki miodem o nazwie kitul.

 

Ciasteczka, które nie były słodkie:

Jedzenie na Sri Lance jest tanie (w sumie jak większość rzeczy). Za obiad dla 3 osób, który widzicie poniżej - najedliśmy się do syta! - zapłaciliśmy 340 rupii czyli niecałe 10 zł:

Na mieście dla ochłody polecamy kokosa :-)